του Σπυρίδωνος – Γερασίμου Ρώσση
Γραμματέως Μεταναστευτικού – Δημογραφικού
Πολλές συζητήσεις γίνονται τελευταία από τις δυτικές χώρες για ενίσχυση της Ουκρανίας με άρματα μάχης τελευταίας τεχνολογίας, προκειμένου να μπορέσει να προχωρήσει, αφού ενισχυθεί, σε μια «εαρινή» επίθεση και να εκδιώξει τις ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες λόγω φθοράς μετά από 11 μήνες συνεχιζόμενων μαχών, αλλά και δύσκολων καιρικών συνθηκών, βρίσκονται σε μια φάση ευέλικτης σταθεροποίησης, προκειμένου να αναδιοργανωθούν και να αναπληρωθούν, ώστε να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους με περισσότερη ένταση, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Κοινός παρονομαστής και για τις δύο δυνάμεις είναι ο καιρός και το έδαφος που, ανάλογα της διεξαχθείσης επιχείρησης (επίθεσης ή άμυνας), προσφέρει είτε πλεονέκτημα είτε μειονέκτημα.
Έχοντας διοικήσει τον μεγαλύτερο σχηματισμό τεθωρακισμένων, αυτόν της Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, γνωρίζω ότι ένα άρμα ή σχηματισμός αρμάτων δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα χωρίς την ταυτόχρονη συνεργασία πεζικού, πυροβολικού, επιθετικών ελικοπτέρων και φυσικά αεροπορίας. Οι τεθωρακισμένοι σχηματισμοί με την ορμητικότητα, τον όγκο πυρός που διαθέτουν, το σοκ και τον αιφνιδιασμό που πιθανώς προκαλούν στον αμυνόμενο είναι κατάλληλοι για διάσπαση τοποθεσίας, εκδίωξη του εχθρού, αλλά όχι για κατάληψη τοποθεσίας, έργο το οποίο είναι αποκλειστικότητα του πεζικού. Από την άλλη πλευρά η διοικητική μέριμνα που απαιτείται για την λειτουργία και το επιχειρησιακό έργο ενός άρματος είναι ένα πολύπλοκο έργο που απαιτεί πληθώρα ειδικών οχημάτων, τα οποία τα ακολουθούν και τα υποστηρίζουν, όπως ειδικά οχήματα μεταφοράς πυρομαχικών, ειδικά οχήματα μεταφοράς καυσίμων, ειδικά οχήματα τεχνικής υποστήριξης, ειδικά οχήματα ανταλλακτικών κλπ. Παρ’ ότι δε στα δυτικού τύπου σύγχρονα άρματα υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά δεν υπάρχει σαφής διαλειτουργικότητα στα πυρομαχικά που χρησιμοποιούν, αλλά και στην τεχνική υποστήριξη. Η εκπαίδευση δε των πληρωμάτων στον χειρισμό του άρματος απαιτεί αρκετές εβδομάδες, ενώ για να καταστούν τα άρματα μάχης ως τακτικά συγκροτήματα (μονάδες επικουρούμενες από πεζικό, πυροβολικό κλπ.) επιχειρησιακώς αξιόμαχα απαιτεί πολλούς μήνες.
Η Αμερική θα προσφέρει Μ1 Αbrams, η Μεγάλη Βρετανία Challenger και η πάντα πρόθυμη Γερμανία Leopard 2. Παρ’ ότι γνωστός είναι μόνο ο αριθμός των αρμάτων που θα στείλει η Μ. Βρετανία, σύνολο 14, επειδή η παραγωγή του άρματος αυτού έχει σταματήσει, θα χρειαστεί να «κανιβαλίσει» κάποια άλλα, προκειμένου να δημιουργήσει τις απαραίτητες κλίμακες ανταλλακτικών για την υποστήριξη των 14 που θα στείλει στην Ουκρανία.
Κάποιοι στρατιωτικοί κύκλοι εντός ΝΑΤΟ, πιστεύουν ότι ένας ικανός αριθμός αρμάτων περί τα 100 ή διαφορετικά μία Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία μπορεί να κάνει την διαφορά στο ουκρανο-ρωσικό μέτωπο, αλλά,, αλήθεια μπορεί άραγε; Κατά την άποψη μου, όχι, και αυτό γιατί σε ένα μέτωπο 1.000 χιλιομέτρων χρειάζονται δεκάδες ταξιαρχίες εάν σκεφτούμε ότι σύμφωνα με τα στρατιωτικά εγχειρίδια το εύρος δράσης μιας ταξιαρχίας δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 25 χιλιόμετρα για να είναι επιχειρησιακά αποτελεσματική, αλλά και να υπάρχει δυνατότητα υποστήριξης της από τις μονάδες διοικητικής μέριμνας.
Στην περίπτωση της Ελλάδας εάν θα δώσουμε άρματα τι άρματα θα δώσουμε;
LEO 2 A4; Έχει σταματήσει η παραγωγή του από τη δεκαετία 80, άρα για να δημιουργήσουμε κλίμακες ανταλλακτικών για τεχνική υποστήριξη θα κανιβαλίσουμε άλλα, όπως η Μ. Βρετανία;
LEO 2 HEL; Ειδική έκδοση ανάμεσα στο LEO 2 A6/A7, το καλύτερο άρμα στο ΝΑΤΟϊκό οπλοστάσιο, αλλά επαναλαμβάνω ειδικής έκδοσης –η δε γραμμή παραγωγής ήταν μόνο για την Ελλάδα εξ ου και ο κωδικός χαρακτηρισμός «HEL»–, αλλά κλίμακες ανταλλακτικών από που;
Επειδή πιστεύω ότι η Γερμανία φυσικά δεν θα εξασφαλίσει το Follow on Support των πιθανών αρμάτων που θα βγει από το οπλοστάσιο μας, αν ληφθεί τέτοια απόφαση από την ελληνική κυβέρνηση, το μέγεθος της προσφοράς θα είναι πολλαπλάσιο του ανακοινωθέντος αριθμού αρμάτων μάχης. Η Ελλάδα αν στείλει άρματα θα πρέπει να ζητήσει άμεσα και αντισταθμιστικά αντίστοιχη ενίσχυση του οπλοστασίου της σε μια βελτιωμένη επανάληψη της συμφωνίας ανταλλαγής των BMP-1 με τα σαφώς καλύτερα TOMA Marder.
Το εθνικό συμφέρον, το οποίο πρέπει να είναι υπεράνω του διεθνούς συμφέροντος, επιτάσσει αυτή την φορά να σκεφτούμε διπλά και τριπλά έχοντας απέναντι μας μια Τουρκία, η οποία περιμένει την ευκαιρία να αποδυναμωθούμε και να προβεί σε πολεμική ενέργεια εναντίον της χώρας μας. Δηλώσεις από επίσημα ελληνικά χείλη ότι δεν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία πιθανώς να καθησυχάζουν την μεν ελληνική κοινή γνώμη εσφαλμένα και τους δε ξένους επενδυτές εύλογα, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να καθησυχάζουν αυτούς που έχουν την ευθύνη της εθνικής άμυνας της χώρας μας.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι επιχειρησιακά δεν θα συνεισφέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην Ουκρανία και από την άλλη θα αποδυναμώσουν τη χώρα μας από πολύτιμο και αναντικατάστατο πολεμικό εξοπλισμό. Ανήκουμε στο ΝΑΤΟ, αλλά ο γείτονας μας είναι περισσότερο επικίνδυνος από ποτέ και αυτό θα πρέπει να το επικοινωνούμε στους συμμάχους μας.
Κανένα σύγχρονο δυτικό οπλικό σύστημα στην Ουκρανία από την Ελλάδα, οιαδήποτε άλλη απόφαση θα είναι εγκληματική. Για τα ρωσικής προέλευσης συστήματα είναι μια άλλη συζήτηση και πάντοτε στην βάση ότι θα υπάρχει σύγχρονη σχετικά ανταλλαγή με αντίστοιχα δυτικά…