Γκαρσόν, 37 δισ. ευρώ, παρακαλώ!

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 07/07/19

Οταν βλέπω τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, μου έρχεται να σφυρίξω, να βαρέσω παλαμάκια και να του φωνάξω «Ε, ψιτ! Παιδί! Εσύ με την προπέλα!» και να του παραγγείλω ένα άπερολ. Δεν ξέρω τι είναι, αλλά μου έχουν πει πως το πίνουν οι λελέδες και του ταιριάζει. Θα του έδινα και φιλοδώρημα 1 λεπτό από τα δανεικά των Γότθων αδελφών μας, που είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας. Με ανάληψη με κάρτα από άλλη τράπεζα, για να στηρίξω το τραπεζικό σύστημα με τις νέες άστε ντούα προμήθειες, στο οποίο ο Μπάμπης θέλει να χώσουμε και τα 37 δισ. που έχουμε κάβα. Δεν το κάνω, διότι ουδέποτε φέρομαι έτσι στην ευγενή τάξη των σερβιτόρων, στην οποία ανήκε και ο ένας εκ των αδελφών του παππού μου, που, αν τολμούσες να του σφυρίξεις ή να του βαρέσεις παλαμάκια αποκαλώντας τον «παιδί», θα σου άνοιγε έξτρα κουμπότρυπες με τη δίκοπη. Συνήθως οι σημερινοί εργαζόμενοι στην εστίαση δεν κουβαλάνε τέτοια εργαλεία, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Σας προτείνω πάντως να είστε πάντα ευγενείς, μην τους πρήζετε το συκώτι με ιδιοτροπίες και να δίνετε καλό πουρμπουάρ. Θα σας θυμούνται και πάντα θα περνάτε καλύτερα. Τώρα στον Μπάμπη, κάνετε ό,τι σας φωτίσει ο γιαραμπής. Τραβάει η μάπα του, που λέγαμε και στον Στρατό, αλλά δώστε κάτι. Για τη φουκαριάρα τη μάνα του.

Οι τράπεζες, από την αποφράδα ημέρα που ο κουνάμενος με τα λαχούρια και τους όρθιους γιακάδες και το αφεντικό του, που ακόμη δαγκώνεται, έκαναν την μπλόφα της πεντηκονταετίας και ψωνίσαμε από σβέρκο, έχουν φάει τον άμπακο. Λεφτά που δανειστήκατε εσείς εγγραφήκανε στον Προϋπολογισμό και τα πληρώνετε εσείς. Αυτό είναι η «ανακεφαλαιοποίηση». Σαράντα χρόνια τα υπερκέρδη δικά τους, τώρα οι ζημιές όλες δικές μας. Τα θαλασσοδάνεια που μοιράσανε σε κόμματα, αεριτζήδες των ΜΜΕ και διάφορα παρτάλια, που επαγγέλονται «Εισαγωγαί – Εξαγωγαί Πεπιεσμένου Αέρος Α.Ε.», ούτε θα τα ξαναδείτε ούτε θα συναπαντήσετε. Κι άμα πάει έστω ένας στο γκιζντάνι να βλέπει κάγκελα, θα γίνω χότζας στο τζαμί στον Βοτανικό και θα ψηφίσω Χρυσομάλλη στην Καλαμάτα ή, για πιο γκουρμέ, Κεραμέως στην Αθήνα. Στις άλλες. Τώρα απέχω. Πλήθος οι καλοί άνθρωποι, οι ρομαντικοί, που πήγαν να φτιάξουν μια σοβαρή δημιουργική δουλειά και πιάστηκαν στις μυλόπετρες της κρίσης, και οι τράπεζες και ο Νόμος τούς συνέθλιψαν ακόμη και για δάνεια που εξυπηρετούντο, απλά για σέρβις σε ανταγωνιστές ή για πολιτικούς λόγους. Οταν ήρθαν τα capital controls, που άλλαξαν τη ζωή μας, οι τράπεζες πολύ απλά έκαναν ό,τι κάνουν οι γύπες, τα κοράκια και άλλοι πτωματοφάγοι του ζωικού βασιλείου. Κοίταξαν να βγάλουν κέρδος από την κατ’ ανάγκην εξάρτηση των πολιτών από αυτές για τη διακίνηση χρήματος. Δηλαδή, απλά εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και παίρνουν προμήθεια σχεδόν από τα πάντα, διότι απλούστατα ο υπάλληλος τους δίνει μια ηλεκτρονική εντολή. Κουράζονται οι οθόνες και τα ηλεκτρόνια στα καλώδια και στις οπτικές ίνες, βλέπετε. Παίρνουν τα ευρώπουλα στον ώμο, όπως τα μαμούνια τις φακές του Ζήκου, και πάνε κι έρχονται, από Δουργούτι μέχρι Αγγλία και Γερμανία. Ιδρώνουν κι αυτό κοστίζει.
Οι τράπεζες στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται περίπου ως κομμάτι του βαθέος κράτους, ανέγγιχτες ιερές αγελάδες. Αυτό κάποτε θα τελειώσει. Εμπορικά μαγαζιά είναι. Εργαλεία της οικονομίας. Το Εθνος δεν υπάρχει υπέρ των τραπεζών και των αφεντικών. «Τι είναι το να ληστέψεις μια τράπεζα μπροστά στο να την ιδρύσεις;» λένε τα παιδιά της άλλης όχθης. Θα συμπλήρωνα, πού να δείτε τι είναι το να τη ληστέψεις μπροστά στο να την ανακεφαλαιοποιήσεις, διασώσεις κ.λπ. Οι εκλογές τελειώνουν, αδέρφια, και από Δευτέρα έρχεται η πραγματικότητα. Πιαστείτε από τις χειρολαβές…