Επισκέψεις και συναντήσεις πυροσβεστικού χαρακτήρα στην Άγκυρα ή στην Αθήνα δεν αποτελούν στρατηγική. Είναι επικίνδυνο να αποκοιμίζουμε τον συλλογικό εαυτό μας με την ιδέα ότι η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι εφικτή μέσα από συζητήσεις κτλ.
Δεν αποτελούν στρατηγική αποσπασματικές κινήσεις, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, που φημολογείται ότι θα εξαγγελθεί το προσεχές διάστημα στους διψασμένους για προεκλογικά πυροτεχνήματα ψηφοφόρους.
Μια κίνηση που δεν θα περιλαμβάνει σημαντικό τμήμα στο Αιγαίο είναι απολύτως καταδικαστέα. Θα επιβεβαιώσει απολύτως την άποψη που διατυμπανίζει η Τουρκία επί χρόνια ότι στο Αιγαίο ισχύουν ειδικές συνθήκες («σχετικές περιστάσεις», όπως τις αποκαλεί).
Τα τελευταία χρόνια ακολουθήθηκε η στρατηγική του “κατευνασμού του θηρίου” μέσα από την ενταξιακή του πορεία προς την Ε.Ε. Η στρατηγική αυτή ήδη έχει χρεοκοπήσει.
Ο ενδοτισμός, που βαφτίζεται “διάθεση διαλόγου”, αποθρασύνει τον “σουλτάνο” και ανοίγει την όρεξή του.
Ο μόνος τρόπος αποφυγής του πολέμου είναι να καταλάβει ο αντίπαλος ότι, σε περίπτωση που εκείνος τόν προκαλέσει, έχει να χάσει περισσότερα από όσα προσδοκά να κερδίσει.
Η νέα μας στρατηγική πρέπει να περιλαμβάνει Α)την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και ειδικότερα του δικαίου της θάλασσας, Β) την συνολική ενδυνάμωση της ισχύος μας μέσα από α) έξυπνες και λελογισμένες αμυντικές δαπάνες, β) σύναψη αντιτουρκικών συμμαχιών και γ) βελτίωση των μεγεθών της Χώρας: πληθυσμός, οικονομία, στρατιωτική ισχύς, και Γ) την δυναμική παρουσία και εκμετάλλευση των αμφισβητούμενων περιοχών.
Α. Όσον αφορά στο διεθνές δίκαιο σε αυτόν τον τομέα η Ελλάδα έχει μια σειρά από θλιβερές πρωτιές:
- Είναι η μόνη από 149 παράκτιες χώρες σε όλο τον κόσμο που έχει τη δυνατότητα αλλά δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.
- Είναι μια χώρα που δεν έχει κηρύξει πολλές θαλάσσιες ζώνες από αυτές που προβλέπονται στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας.
- Εξακολουθεί να διατηρεί το μοναδικό παγκοσμίως διαφορετικό εύρος χωρικών υδάτων (6 μίλια) από εναέριο χώρο (10 μίλια), καθεστώς που αποκαλείται διεθνώς το «ελληνικό παράδοξο».
- Τα παραπάνω στοιχεία κατατάσσουν την Ελλάδα ως τη χώρα με τη μικρότερη δικαιοδοσία σε θαλάσσιες ζώνες σε όλο τον κόσμο.
Η Ελλάδα, που επικαλείται με κάθε ευκαιρία το διεθνές δίκαιο, απέχει συστηματικά από την εφαρμογή του. Αυτή η στάση θα μπορούσε να είναι εν μέρει κατανοητή πριν από το 1994, όταν δεν είχε τεθεί εν ισχύι η σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας. Είκοσι πέντε χρόνια μετά όμως, η συστηματική αποφυγή ασκήσεως δικαιωμάτων που μας δίνει το διεθνές δίκαιο οδηγεί σε αποδυνάμωσή τους. Αιτία είναι φυσικά η απειλή πολέμου της Τουρκίας (casus belli) σε περίπτωση επεκτάσεως των χωρικών μας υδάτων και το φοβικό σύνδρομο των ελληνικών ηγεσιών από το 1974 και εντεύθεν.
Β. Η Χώρα πρέπει να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα επανεξοπλισμού με σκοπό να διεξάγει στο μέλλον ολοκληρωτικό πόλεμο και όχι απλώς να ανταποκρίνεται σε σημειακά θερμά επεισόδια. Οι δαπάνες πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικές με ενσωμάτωση των μελλοντικών απειλών και τεχνολογιών. Η Ελλάς πρέπει να συζεύξει την Αίγυπτο και το Ισραήλ, αλλά και τις χώρες της Χερσονήσου του Αίμου σε συμμαχίες με σαφή αντιτουρκικό χαρακτήρα, δηλ. με συνέπειες που θα ακυρώνουν τα τουρκικά σχέδια σε Χερσόνησο του Αίμου και Ανατολική Μεσόγειο μέσα από την δραστηριοποίηση οικονομικών και πολιτικών παραγόντων. Ως προϋπόθεση αυτής της στρατηγικής συνιστά η εσωτερική ενδυνάμωση της Χώρας μέσα από την συνολική αναθέσμισή της και την εφαρμογή πολιτικών που θα αυξήσουν τα μεγέθη που συντελούν στην καθιέρωσή της ως μιας ανεξαρτήτου δυνμάεως στην περιοχή ικανής να προστατεύει τα συμφέροντά της με οιοδήποτε μέσο. Μόνη αληθινή και αξιόπιστη ισχύς είναι αυτή που παράγεται μέσα στην ελληνική και κυπριακή κοινωνία και όχι αυτή που επιδαψιλεύεται από εξωτερικούς παράγοντες ή συγκυρίες που στο μέλλον που μπορούν να αποσύρουν την στήριξή τους όταν οι συνθήκες μεταβληθούν.
Γ. Περαιτέρω, η Ελλάς πρέπει να αξιοποιήσει το ταχύτερο τους φυσικούς πόρους που υπάρχουν στις θαλάσσιες ζώνες που διεκδικεί, ώστε να μην επιτρέπει αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της σε αυτές.